සුපුන් කැම්පස් එක පෙනෙන මානයට ව්ත් වාහනය නතර කර ගත්තේය.. අතැති වූ ඔරලෝසුව දෙසත් ගේට්ටුව දෙසත් වරින් වර බැලු සුපුන් ඈ එනතුරු මග බලාගෙන සිටියේය..
“ තාමත් නෑනේ මචං..”
“ ටිකක් ඉවසන් ඉදපන්.. ආදරේ කරද්දි කෙල්ල එනකම් මග බලාගෙන ඉන්න එකත් හරිම සුන්දරයි..”
“ ආ.. ඇත්තද? උඹට කවද්ද ඒක තේරුනේ ?”
“ තේරුන නිසා කිවුවා නෙමෙයි.. අහලා තියෙන නිසා මම කිවුවේ..”
“ හා.. හා.. එහෙමවත් හිතමු ඉතින්..”
සුපුන් ආයෙමත් ගේට්ටුව දෙසට නෙත් යොමා ගත්තේය.. ටික වේලාවක් නිහඩව සිටි දමිත් ආයෙත් සුපුන් හා කතාවට වැටුනේය..
“ සුපුන් අද උදේ තරුශි අපි එතනින් යනවා දැක්ක එක නම් එච්චර හොද දෙයක් නෙමෙයි..”
“ ඔව් දමිත්.. මමත් මේ ඒ ගැනම තමයි කල්පනා කලේ..”
“ උඹ තරුශිගේ හැටි දන්නවනේ.. පොඩි හරි සැකයක් ආවොත් අපි මේ වෙනකම් කරපු හැමදෙයක්ම වතුරේ..”
“ උඹ හරි මචං.. මමත් මේ කල්පනා කලේ මොකද කරන්නේ කියලා..”
“ උඹ තවත් මේක කල්දාන්නේ නැතිව ඉක්මනට තාරකාට උඹේ හිතේ තියෙනදේ කියපන්..”
“ හ්ම්ම්.. අනේ මන්දා මචං..”
“ සුපුන් මේ අහපන්.. මොනවා හරි දෙයක් උනොතින් ඊට පස්සේ උඹට පසු තැවෙන්න වේවි කාලය තිබිලත් මම පරක්කු උනා නේද කියලා.. ඒ නිසා උඹ ඉක්මන් වෙයන්..”
සුපුන් කිසිවක් නොකියාම නිහඩව සිටියේය..
“ මේ අහපන් සුපුන්.. උඹ කියන විදිහට දැන් තාරකාගේ උනත් උඹට අකමැත්තක් ඇතියි කියලා මම හිතන්නේ නෑ.. උඹලගේ වත් පොහොසත් කම් ගැන හිතුවොත් ඇරෙන්න..”
“ ඔව් උඹ කියන එකත් හරි..”
“ මොකක් හරි ප්‍රශ්ණයක් ආවොත් උඹට කෙලින් තීරණයක් ගන්න හරි තාරකාගේ කැමත්ත දැනගෙන ඉන්න ඕනනේ..ඒ හින්දා මම කියන්නේ උඹ තවත් පරක්කු වෙන්න එපා..”
“ මචං තාරකා ඇවිත්.. මම කතා කරලා එන්නම්..”
“ මම කියපු දේ මතක තියා ගනින්..”
“ හරි හරි..”
සුපුන් තාරකා සිටි දෙසට ඇවිද ගියේය.. වාහනයේ නතර උන දමිත් ඔවුන් දෙදෙනා දෙස බලා සිටියේය.. දුරින් බලන කෙනෙකුට ඔවුන් පෙම්වතුන්යැයි හිතෙන තරමටම ඔවුන් ලංව කතා කලේය..
“ මේ මෝඩයා අදවත් හිතේ තියෙන දේ කිවුවොත්..” දමිත් තනිවම සිතුවේය..
“ කොහොමද තාරකා අදත් රැග් එකට අහු උනාද ?”
“ නැහැ අදනම් නැහැ.. යාන්තම් බේරුනා..”
“ ඒක හොදයි..”
“ මොකද දමිත් අයියා අද කතා නොකරම කාර් එකට වෙලා ඉන්නේ ?”
“ ඒ අද මට ඔයා එක්ක වැදගත් දෙයක් කතා කරන්න තියෙන නිසා වෙන්න ඇති..”
“ ඒ මොකද්ද ?”
“ තාරකා.. මම හිතනවා මම මේ දේ කියන්න තාම පරක්කු වැඩි නැහැයි කියලා..”
“ කියන්න සුපුන්..”
සුපුන් මොහොතකට නිහඩ උනේ ඇය දිදුලන දෙනෙතින් බලා සිටිද්දි සුපුන්ට හිතේ රැදුන ආදරය කියා ගන්නට වදන් නොමැති වූ නිසාවෙන්ය.. නිහැඩියාව බිදලමින් සුපුන් කතා කරන තුරු ඈ මොහොතක් බලා සිටියාය.. නෙතින් නෙත බලාගෙන ඒ ඇස් වල ආදරය දකින්නට හැදු ඔවුන්ට ඒ සොදුරු මොහොත නපුරුව එන බවක් දෙදෙනාම නොදැක්කේය..
තරුශි ඔවුන් අසලට ආවේ කොයි මොහොතේදැයි සුපුන්වත් තාරකාවත් දැන නොසිටියේය..
“ සුපුන්..”
ඇය මහ හඩින් සුපුන්ව ඇමතුවාය.. මොහොතකට රැදී උන් සොදුරු ලෝකයෙන් මිදුන සුපුන්ට තරුශි ඔවුන් ලග සිටිනු දැක කියා ගන්නට කිසිවක් සිතට නොආවේය..
“ ඔයා මොකද මෙතන කරන්නේ සුපුන් ?”
“ මේ... අපි මෙතනින් යද්දි තාරකාව දැකලා නැවතුනා ටිකක් කතා කරන්න..”
“ ඔයා කොහොමද තාරකාව දන්නේ සුපුන් ?”
“ මේ.. සෝමවීරව හම්බවෙන්න අපේ ගෙදර ඇවිත් තියෙනවනේ..”
ඒ කිසිවක්ම තරුශි පිළිනොගත් බව ඇගේ මුහුනෙන් හොදටම පෙනෙන්නට තිබුනි.. තාරකා කිසිවක් නොකියාම බිම බලාගෙන සිටියාය.. තරුශිගේ මුහුණේ ඉරිවවු මොහොතකට වෙනස් වී ඇය සිනහවක් මුහුනට ලං කර ගත්තාය..
“ තාරකා.. ඔයා එහෙනම් සුපුන්ව දැනටමත් අදුනනවනේ.. සුපුන්ව තමයි මම ලගදිම බදින්න ඉන්නේ.. අපේ වෙඩින් එක ලගදිම ගන්නවා..”
තරුශි සුපුන්ගේ දැතේ වෙලෙන ගමන් පැවසීය.. එය කේන්තියෙන් පිටවු වදන් නොවුනත් එවා තාරකාගේත් සුපුන්ගේත් සිත් වලට වෙදනාවක් ගෙනදුන් වදන් වුවේය..
“ තරුශි.. මොනවද ඔයා මේ කියන්නේ ?”
“ ඔයා කැමති නෑ නේද සුපුන් අපේ වෙඩින් එක ගැන කාටවත් කියන්න ?”
“ තරුශි..”
“ මම යන්නම් තාරුශි බේබි.. ඔයාලට කතා කරන්න දේවලුත් ඇතිනේ..”
ඇය සුපුන් දෙස බැලුවත් කිසිවක් නොකීවාය.. ඒත් ඒ දෑස් වල වේදනාවත් හංගන්නට හදන කඳුළුත් සුපුන් හොදින්ම දුටුවේය.. ඔහු කිසිවක් කියන්නට කලින්ම තාරකා ඔවුන්ගෙන් දුරට ඇදුනාය.. මොහොතකට හැරී බැලු ඇගේ දැසින් කඩා හැලෙන කඳුළු බිදු සුපුන් හොදින්ම දුටුවේය.. ආදරයෙන් අසරණ වූ සුපුන්ගේ දෑසින් වැටෙන්නට හැදු කඳූළු බිදු සගවා ගන්නට ඔහු මොහොතකට දෑස් පියා ගත්තේය...
...............................................................
පියා ගත් දෙනෙත් පියන් අතරින් උණුසුම් කඳුළු බිදුවක් ගලාගෙන යද්දි සුපුන් අමාරුවෙන් ඔහුගේ දැස් විවර කලේය.. එක වරම දෑසට වැටුන ආලෝකය නිසාම ආයෙත් වතාවක් දෑස් පියා ගත් සුපුන් හෙමින් දැස් විවර කලේය.. පාළු නිහඩ බව අතරින් සුපුන්ගේ දෙසවනට වැටුන් එකම හඩ වුයේ ඔහුව සම්බන්ද කර තිබු උපකරණ වල හඩ පමනක්ය.. රෝහලේ සුපුන්ගේ ඇද මතට තම මිතුරා හිත තබා ගෙන ඉන්නා අයුරු සුපුන් දුටුවේය..
“ දමිත්..”
සුපුන්ගේ කට හඩ සවනත වැටුන දමිත් හිස ඔසවා බැලුවේය.. දමිත්ගේ පෙනුම වෙනදාට වඩා ගොඩක් වෙනස්ය.. ඔහු සිනාමුසු මුහුනෙන් සුපුන් ලගට ආවේය..
“ සුපුන් උඹට දැන් කොහොමද මචං.. හිටපන් මම උඹට සිහිය ආවා කියලා ඩොක්ටර්ට කියනකම්..”
