ගෙවුන හැම මොහොතකම සොදුරු බව ඈ සොරා ගනිද්දී කාලය කොතරම් ගෙවී ගියාදැයි සාරංගට දැනුනේවත් නැත.. වෙනදාට කැමරාව ලග නැවතෙන හිත අද වෙන තැනක නැවතුනේ සාරංගටත් රහසේමය..
ඇයත් සමග එකට ගෙවා ආ පියවර කීපය සාරංගගේ හිතට දැනුනේ ගව් ගානක් දුර බවය.. සාරංගගේ හිතට ඈ ගැන ආදර සිතුවිල්ලක් ආවේ සාරංගටත් නොදැනීමය.. අනූශාගේ මතකයන් නිසාම ඒ සිතුවිල්ල සාරංග යටපත් කර ගන්නට සිතුවද ඇගේ සොදුරු හිතට සාරංගට පෙම් නොබැද සිටිය නොහැකි විය.. තමන් මෙතරම් ඇයට ආකර්ශනය උනේ කෙසේදැයි සාරංගටත් නොතේරුනේය..
එදා අරලිය මල් සුවද දිගේ සාරංගගේ මතකයන් ලගට ආ ඇය ගැන මෙසේ ආදරයක් ඇතිවේවියි සාරංග එදින නොසිතුවේය.. හිතේ රහසේම ඇදුන ආදරය සගවාගෙන ඉන්නට සාරංග කොතරම් සිතුවද ඒ සිතුවිල්ල පරදමින් ඇයට ඒ ගැන පවසන්නයි බලාපොරොත්තුවක් සාරංගගේ හිතට නැගුනේය..
ඒත් අපි අපේ නම් හැරන්න වෙන කිසිවක්ම නොදන්නේදැයි සාරංගට සිතුනේය.. සාරංග අද නිවසට එන බව අම්මාට පොරොන්දු වූ නිසාම ඔහුට තව දින කීපයක් තානායමේ නැවතිය නොහැකි බැව් සාරංග කල්පනා කලේය..
හැකි ඉක්මනින්ම ආයෙමත් ඇය වෙනුවෙන්ම මෙහි එන බව සාරංග සාරංගගේ හිතටම පොරොන්දු විය.. ගමේ සොදුරු බව විදිමින් ඇයත්, විදේශික යුවලත් හා ගෙවා ආ මග අවසානයට එත්ම සාරංග සිටියේ හිතේ ඇති උන අළුත් බලාපොරොත්තුවකුත් සමගය..
" මහත්තයට ගම හිතට ඇල්ලුවද? "
" ඔව් ඕළු ගොඩාක් ලස්සනයි.."
ඇය විමසුවේ සාරංගගේ කල්පනාවට බාදා කරමින්ය.. ගමන පුරාවටම සාරංගගේ හිත තිබුනේ වෙනතක බව ඇයට දැන්ම කිව නොහැකි නිසාම සාරංග එසේ පිළිතුරු දෙත්ම රුවන් ඔවුන් ලගට පැමිනෙනු සාරංග ඈත තියාම දුටුවේය..
" මහත්තයා කොහොමද ගම හොදයිද? "
" හොදයි රුවන්.."
" ආ ඕළු.. ඔයා කොහොමද මහත්තයව දන්නේ? " සාරංගත් සමග ඇය සිටිනු දැක රුවන් ඇගෙන් විමසුවේය..
" මට ඊයේ තානායමේදි මහත්තයා මුන ගැහුනා.."
" මහත්තයා දන්නවද මමයි ඕළුයි මේ මාසේ කසාද බදින්න ඉන්නේ.."
සාරංග බලාපොරොත්තු නොවූ මොහොතක රුවන් පැවසූ දෙයින් සාරංග දකින්නට හිතු සිහිනය ඒ මොහොතේම බොද වන්නට පටන් ගත්තේය.. පවසන්නේ කුමක්දැයි සිතාගන්න සාරංග නොහැකි විය..
" මගෙන් සුභ පැතුම් රුවන්.."
සාරංගගේ මුවින් පිට උනේ එපමණකි.. හිතට දැනුන සිතිවිලි සියල්ලම තමන්ට අයිති නැති බව සාරංග තෙරුම් ගත්තේය.. සාරංගගේ මුවගට සිනහවක් නැගුනේ තමන් ගැනම සිතාය..
" අපි යමු නේද රුවන්.. මම දැනටමත් ගොඩාක් පරක්කුයි.. "
සාරංගට තවත් වෙලාවක් එහි රැදෙනු නොහැකිය.. දැන් නම් ඇත්තෙන්ම ඔහු ප්‍රමාදය.. හිත තවත් දුකින් පිරෙන්නට මත්තෙන් ඇයට සමුදීමට සාරංග හිත හදා ගත්තේය.. සාරංග දකින්නට හැදු සොදුරු සිහිනය වෙන කෙනෙකුට අයිති වී හමාරය..
සාරංගගේ හිතේ අනූශා ගැන තිබුන මතකය මොහොතකට හෝ අමතක කර අළුත් බලාපොරොත්තුවක් දෙන්නට ඇයට හැකි විය.. නමුත් දැන් ඇයත් සාරංගගේ හිතේ නැවතී හමාරය.. ඉරණම මෙයනම් එය වෙනස් කල නොහැකි බව සාරංගට සිතුනේය..
ගම් දොරකඩින් යලි ගමන් ඇරබු වාහනය ඈතකට එන තුරුම සාරංග ගම දෙස ආපසු හැරී බලා සිටියේය.. පැතුම් කන්දරාවක් ගම් දොරකඩ දමා මතක කන්දරාවක් පමණක් අරගෙන සාරංග ගමෙන් පිටවෙද්දි දෙනෙතට කඳුළු බිදුවක් ගලා ආවේය.. කඳුළු බිදුව රහසේම පිසදා ගනිද්දී සාරංගගේ දුරකතනය නාද විය.. ඒ ඔහුගේ මවගෙන්ය..
" අම්මේ.."
" පුතා අද එනවා නේද? අපි හෙට අර ගමන යන්න ඕන.. "
" ඔව් අම්මේ මම මේ එන ගමන්.. "
