තල් අරණට ඉහල අහසේ
හිරු කිරනෙත් රශ්මිය අඩුවී
දඹකොල පටුනේ වෙරළින්
සිසිල් සුළන් ගත වෙළුනේ.
නිදහස සතුට හෑම සිත් අතරේ
උතුරන සෙනෙහස නෙත ගෑටුනේ
තුවක්කුවේ නිහඩ හඩින්
සැම සිත් තුටින් පිරී ගියේ.
වෙඩි හඩින් නැවතුන අකුරු
ආයෙත් ලියවෙනවා පුන්චි සිතේ
සාප නොලද මහ පොලොවේ අද
මල් කැකුළු පුදිනවා සිත්සේ...
රෑයාමේ පැලේ හේනේ
පැල්කවි ඇසෙන්නේ රිසිසේ
මරබිය පහව ගිහින් සිත ඇතුලේ
රට නැගුමට කෙත් ඵල දරන්නේ.
ලස්සනට හිනැහුනත් මුළු ලොවට අනේ
කාටවත්ම නොකියාම ගේ පෑලේ
තවමත් ඔවුන් ඉදහිට තල් සෙවනේ
බලාන ඉන්නවා දකිනට සිනාවන් අපේ.
කදමළු බැදගමු ආදරයෙන් අපේ
එක්කර සාමය සතුට යහමේ
මිත්‍රත්වය සොයනා මිනිසුන් අතරේ
යන්නට නැගම් තල් අරනේ...
