හිතුවක්කාර වී කල්පගේ ආදරය ප්‍රතික්ශේප කල නිසා ඔහු ආයෙත් තමන් සොයාගෙන ඒවිදැයි අයේශා සිතන්නට විය..
" මම මහා මෝඩියක්.."
ඇය ඇයටම කියා ගත්තාය.. ඒ මොහොතේ තමන් ගත් තීරණය කල්ප ගැන සිතා ගත් තීරණයක් වුවද හිමාශී කී පරිද්දෙන්ම වසනාව ලගට ආ මොහොතක ඉන් තමන් අහක බලා ගත්තා නොවේදැයි අයේශා සිතන්නට වූවාය..
කල්ප ආයෙත් වතාවක් හමුවී හිතේ තියෙන ආදරය ඔහුට පවසන්නට අයේශාට කොතෙකුත් ඕනෑ උන මුත් ඔහු සොයා යන්නට තරම් තොරතුරක් අයේශ දැන නොසිටියාය..
" උඹ ඔය ගැන ඔච්චර හිතන්න එපා බං.. ආයෙත් දවසක උඹට කල්පව මුන් ගැහෙයි.. හැබැයි එදාට හිතේ තියෙන දේ හංගන් ඉන්නැතුව කියපන්.."
හිමාශී අයේශාට පැවසුවාය..
බලාපොරොත්තු නොවූ මොහොතක ඔහු පැමිණි විලසම ආයෙත් වතාවක් ඔහු තමන් සොයාගෙන ඒවියැයි අයේශාගේ හිත තදින්ම විශ්වාස කලාය.. ඈ ඒ බලාපොරොත්තුවෙන්ම කාලය ගෙවුවාය..
දින කීපයක් ඉක්මගියත් කල්ප යලිත් අයේශා සොයා නොපැමිනියේය.. අයේශාගේ ජීවිතය තිබුනාටත් වඩා ප්‍රශ්ණ ගොඩකට මැදි වන්නට පටන ගත්තාය.. දිනෙන් දින ඇගේ වෙනස් වීම දුටු මැඩම්ගෙන්ද අයේශාට ආ බලපෑම් වැඩි වන්නට පටන් ගත්තාය.. ඊටත් වඩා කල්පගේ නොපැමිනීම ගැන අයේශා පසුතැවිලි වූවාය.. ඒත් ඔහුට දොසක් පැවරීමටද නොහැක.. ඔහුගේ ආදරය ප්‍රතික්ශේප කලේ තමන්ම නේදැයි අයේශා සිතුවාය..
අයේශා හැමදාමත් ඔවුන් හමුවී දොඩමළු උන ඒ අවන්හල තුල ඔහු එන තුරු මග බලාගෙන සිටියාය.. ඇය වෙනදාටත් වඩා බලාපොරොත්තු කන්දක් හිතේ පොදි බැදගෙන ඔහු එන තුරු බලා සිටියාය..
" මිස්ට මොනවද ඕඩර් කරන්නේ? "
" හ්ම්ම්.. දැම්ම එපා.. මම පස්සේ කියන්නම්.."
අයේශා එලෙස පැවසුවද ඇය සමීපයට ආ පුද්ගලයා තවමත් ඇය ලගම ඉන්නාබව ඇයට දැනුනි.. ඇය පිටුපසට හැරුනේ ඔහුට ආපසු යන මෙන් පවසන්නට හිතා ගෙනය.. ඒත් ඇගේ සිත සලිත කරමින් ඈ මෙතෙක් එනතුරු මග බලා උන් කල්ප ඇගේ පිටුපසට වී සිනාසෙනු දැක අයේශාගේ දෙනතට කදුළක් ගලා ආවාය.. සියල්ල අමතක වූ ඇය ඔහු තුරුලට විත් හඩන්නට වූවාය..
" ඔයා කොහේද කල්ප මෙච්චර දවසක් හිටියේ? "
කප්ලගේ පපුවට තුරුළුවී කඳුළු සලමින් උන් ඈ විමසුවාය..
" මට හදිස්සියකට අපේ ගමේ යන්න උනා.. හදිස්ස්සියක් කිවුවට මම ඔයාව එක්කන් එන බව අපේ ගෙදරට කියන්න ඕනනේ.. මට ඉන්නේ අපේ සීයා විතරයි.. මම ගියා එයාට ඔයා ගැන කියන්න.."
කල්ප එසේ පවසත්ම අයේශාගේ දුක තවත් වැඩි විනි.. ඇය තව තවත් ඔහුට තුරුළු වූවාය..
" ඇයි අයේශා මේ.. මොකද උනේ? "
" මට සමාවෙන්න කල්ප.."
" ඒ මොකටද? "
" මම එදා ඔයාට කතාකල විදිය වැරදියි.. මට ජීවිතේ ගැන ගොඩාක් දේවල් තේරුනේ ඔයා මං ලග හිටියේ නැති දවස් වල.."
" මට ඔයා කියන්න හදන දේ මේ ඇස් දෙකෙන් පේනවා අයේශා.. තවත් මේ අපායේ ඔයා ඉන්න ඕන නෑ.. ඔයා යං මාත් එක්ක.."
පපුවට තුරුළුවී හඩ්මින් උන් අයේශගේ දෙනෙතින් වැටුන කඳුළු බිදු පිසලමින් කල්ප පැවසුවේය..
" හා.. මං කැමතියි.."
අයේශාගේ පිළිතුරත් සමගම යලිත් ඇයව පපුවට තුරුළු කරගත් කල්ප ඇගේ දුක පහව යන තුරු බලා සිටියේය..
" අපි ගෙදරට ගිහින් යමු.. මට හිමාශිට කියන්න ඕන.."
ඊට එකග වූ කල්ප අයේශාත් සමග ඇගේ නිවස වෙත පිය මැන්නේය.. කල්ප පහත මාලයේම රැදවා අයේශා ඇගේ මිතුරිය සොයා දිවගියේ උතුරාගෙන යන සතුටකිනි..
" හිමාශී.. මට කල්ප මුන ගැහුනා.. අපි අද මෙහෙන් යනවා.."
අයේශා සතුටින් එසේ පවසත්ම කිසිවක් නොකියා හිමාශි ඈ වැලද ගත්තාය..
" උඹවත් මේ අපායෙන් යන එක හොදයි.. අද ඉදන් ජීවිතේ අළුතින් පටන් ගනින්.. යං මාත් එන්නම් පල්ලෙහාට.."
මිතුරියගේ සිතින් ලැබුන අවංක පැතුමත් එක්කම දෙදෙනාම කාමරයෙ නික්මිනි.. හිමාශිත් සමග පහත මාලයට දිවගෙන ආ අයේශාගේ හිතේ රැදි සතුට මොහොතකින් ඇගෙන් නික්මී ගියාය..
8 comments:
මොකද බොලේ උනේ ?මේ දිනේශ් අයියා හොඳම තැනදී නතර කරා? මට හෙටම ඉතිරි කොටස ඕන ..
දැන් වගේ යුද්දේ පටන් ගන්නේ...
කෝ ඉතිරිටික,,,,, ඉක්මනට,,,
malli...godak lassanai...asai oya liyana nisa das kiyavannath...suba pathum malli!
@ නිම්ශා : ඔවු දැන් තමයි අවසාන ටික..
@ හිස් අහස : හරි මම දාන්නම්...
@ දිලු අක්කා : ස්තුතියි අක්කේ ඔයාට..
@ හිරණ්‍ය : පොඩ්ඩක් ඉන්න.. දාන්නම්... අවුරුදු නිසා පරක්කු උනා..
Post a Comment